राजे

राजे तुम्ही रक्त सांडले स्वराज्यासाठी...
आम्ही आज तुमचे किल्ले बघतो
केवल मजेसाठी ...
तुमच्या मावळ्यानि कड़े चढले
तुमच्या स्वप्नासाठी ...
आम्ही आड़वाटेनेही थकून जातो
किल्ल्यावर जाण्यासाठी ...
तुमच्या सिंहाचे स्मारके
आज युवकांचे दारूचे अड्डे ....
सिंहगडाच्या पायथ्याशी
रेव पार्ट्याचे सडे...
मराठ्याच्या स्मराकांची हे हाल
आता बघवत नाही ..
मराठा असल्याचे
किल्यावर गेल्यावर बोलवत नाही ...
आमची मक्का मदीना आज
धुळी खाली gaadali जात आहे ..
कधी राज्य कर्त्यावर
आज आरक्षण मागण्याची वेळ लादली जात आहे ..
राज गड पासून ते राय गडा पर्यंत च्या
आजही शोधाव्या लागतात वाटा..
हया देशात राजे तुम्ही होतात म्हणुन
आज होऊ शकले बिरला अन टाटा ...
शिर्डीच्या बाबाना सोंन्याचे सिंहासन
अन छत्रपतीच्या समाधीला उन्हाच्या झळा...
शिवजयंतीला निधी करोडोचा करतात गोळा..
राज्याच्या नावावर आज निघतात कित्तेक सेना

पण

कुणाच्या इतक्याही जवळ जावू नये
की आपल्याला त्याची सवय व्हावी
तडकलेच जर ह्र्दय कधी
जोडतांना असह्य यातना व्हावी

डायरीत कुणाचे नाव इतकेही येवू नये
की पानांना ते नाव जड व्हावे
एक दिवस अचानक त्या नावाचे
डायरीत येणे बंद व्हावे

स्वप्नात कुणाला असंही बघु नये
की आधाराला त्याचे हात असावे
तुटलेच जर स्वप्न अचानक
हातात आपल्या कहीच नसावे

कुणाला इतकाही वेळ देवू नये
की आपल्या क्षणाक्षणावर त्याचा अधिकार व्हावा
एक दिवस आरशासमोर आपणास
आपलाच चेहरा परका व्हावा

कुणाची इतकीही ओढ नसावी
की पदोपदी आपण त्याचीच वाट बघावी
त्याची वाट बघता बघता
आपलीच वाट दिशाहीन व्हावी

कुणाची इतकेही ऐकू नये
की कानात त्याच्याच शब्दांचा घुमजाव व्हावा
आपल्या ओठातूनही मग
त्याच्याच शब्दांचा उच्चार व्हावा

कुणाची अशीही सोबत असू नये
की प्रत्येक स्पंदनात ती जाणवावी
ती साथ गमवण्याच्या केवळ भीतीने
डोळ्यात खळकन अक्ष्रू जमावी

कुणाला इतकाही माझा म्हणू नये
की त्याचे ' मी पण ' आपण विसरुन जावे
त्या संभ्रमातून त्याने आपल्याला
ठेच देवून जागे करावे

पण, पण
कुणाच्या इतक्याही दूर जावू नये
की आपल्या सावली शिवाय सोबत काहीच नसावे